Sri Lanka update

Het alleen reizen hier in Sri Lanka valt me eigenlijk best wel tegen. Doordat het hier laag seizoen is, kom je weinig toeristen tegen en voel ik me soms ook wel eenzaam. Ze zeggen altijd dat je nooit alleen bent als je alleen gaat reizen maar zo werkt het niet. Ook moet je een beetje geluk hebben met wie je tegen komt en of het klikt. Ik dacht eerst dat ik iets verkeerd deed maar ik heb het hier met verschillende andere alleenreizigers over gehad en we hadden allemaal hetzelfde. Misschien is Sri Lanka wel niet het beste land om alleen door te reizen. Er zijn hier ook wel veel stelletjes.
Verder heb ik vaak last van de mannen in Sri Lanka. Ze willen je constant meenemen in hun tuk tuk en liegen tegen je. Zo maken ze je wijs dat er helemaal geen bus naar die stad rijdt of dat de tuk tuk goedkoper is. Er rijden hier echter mega veel bussen en waar je 60 roepie voor de bus betaalt, vragen de tuk tuk drivers 1500 roepie... Maar de tuk tuk is echt goedkoper hoor! Maar goed, dat weet je en dat gaat ook wel prima. Wat minder fijn is, is dat sommige mannen letterlijk helemaal tegen je aan gaan plakken in de bus, gewoon van schouder tot teen omdat er zogenaamd geen ruimte is. Daarbij raken ze je steeds 'per ongeluk' aan als de bus hobbelt en schud. En echt, dat is helemaal niet nodig want je kan prima normaal naast elkaar zitten. Ik vind het echt niet fijn. 
Sri Lanka is een mooi land maar het heeft niet mijn hart gestolen. Verder ben ik er achter gekomen dat ik echt ruim te tijd heb om te doen wat ik wil doen. Ik heb daarom besloten dat ik mijn rondje af ga maken en dan heerlijk een kleine week eerder naar huis kom :) Ik heb verder wel een leuke week achter de rug!

Uda Walawe national park
Na Matare ben ik naar het Uda Walawe national park gegaan om grote kuddes met olifanten te spotten. Toen ik de bus uitstapte stond daar natuurlijk al iemand klaar om me een slaapplaats aan te smeren. Nadat hij me beloofd had dat er andere toeristen waren en na wat onderhandelen over de prijs werd ik echt in de middle of nowhere in een bungalow park gestationeerd. Er waren inderdaad meer toeristen maar die waren een beetje stug ofzo. Even later begon het echt enorm te stormen en zat ik daar, alleen, in m'n donkere bungalow omdat de stroom natuurlijk weer uitviel... Uiteindelijk gezellig gegeten met nog weer andere toeristen en de volgende dag in alle vroegte op safari gegaan. Helaas geen kuddes olifanten gezien omdat ze door de regen meerdere plekken hebben om te drinken en daarom meer verspreid leven. Wel een paar mooie olifanten van dichtbij gezien en verder aapjes, krokodillen en leguanen. Er waren ook veel vogels en vooral veel pauwen waardoor het klonk alsof je in de kinderboerderij was :p Het was wel leuk maar ik denk dat ik verwent ben door het Krugerpark in Zuid-Afrika :p Na de safari ben ik aan de lange busritten naar Ella begonnen.

Ella
Ella is een klein dorpje in het midden van de bergen waar je heen gaat om van het uitzicht te genieten en om een van de mooiste treinritjes te maken. De eerste dag in Ella regende het echt de hele dag en heb ik vrij weinig gedaan; beetje lezen, skypen en heb daar een traditionele ayurvedic massage gehad. Weer een hele aparte ervaring waar ze de spanning er soms letterlijk uitslaan. De olie rook wel echt heerlijk en was daarna best ontspannen :) Eigenlijk een beetje een vakantie dag dus :p In de avond kwamen Carina en haar lover Danny met hun eigen tuk tuk ook naar Ella. De volgende ochtend zijn we samen  naar mini Adam's Peak gelopen waar je tussen de theeplantages loopt naar echt een heel mooi uitzicht!  We werden alleen de hele weg vergezeld door hitsige honden die steeds de weg blokkeerden. Na de wandeling zijn we door getuktukt naar een kleine theefabriek. Als echte theediehard moet ik toch wel weten hoe dat blaadje nou eigenlijk in het theezakje terecht komt :p Het was leuk om te zien en de groene thee die ze daar maken is nog lekker ook! Het is vooral veel hakken, malen, drogen, nog meer drogen en dan verpakken. De theeplukkers verdienen wel belachelijk weinig en bijna alle thee is voor de export bedoelt.
We reden die ochtend steeds in de tuk tuk van Carina en Danny en we konden het niet laten om als echte tuk tuk drivers mensen aan te gaan spreken: 'you need tuk tuk?!' Iedereen keek ons met grote ogen aan en konden er gelukkig wel om lachen :p

Ik ben er trouwens achter gekomen dat er een beest is dat ik erger vind dan spinnen: bloedzuigers. Het wemelt hier van de bloedzuigers die maar al te graag op je willen zitten. Op een gegeven moment zat er één op m'n schoen die ik helemaal niet aan wilde raken maar die ik wel aan moest raken omdat hij me anders ging bijten! Echt, krijg nu weer de kriebels!

Maar goed, na een heerlijke bananen rotti ben ik in de trein naar Nuwara Eliya gestapt. De tweede en derde klas was al vol waardoor ik eerste klas moest reizen. Eerst baalde ik er van omdat dat een stuk duurder is maar het was het allemaal waard! Het was er heerlijk rustig waardoor ik uit bijna alle ramen kon kijken en zo optimaal kon genieten van de prachtige theeplantages en uitzichten :D 

Nuwara Eliya
Ik ben alleen naar dit stadje gegaan omdat je vanaf hier een wandeling naar World's End kan doen. Weer vroeg opgestaan en samen met twee anderen werden we naar het begin van de wandeling gereden. De wandeling was mooi maar niet bijzonder, als je had gezegd dat ik in Frankrijk was, had ik het ook geloofd :p Bij helder weer kan je helemaal tot aan India kijken maar ons uitzicht bestond uit een muur van mist :p Al met al was het gezellig en was de omgeving gewoon mooi. We hadden ook geluk met het weer, af en toe miezerde het en pas de laatste twee minuten barstte het los. Omdat er verder niet echt veel te doen was, ben ik weer drie bussen ingestapt op weg naar Dalhousie.

Dalhousie
Ik denk dat Dalhousie wel het toppunt was, er zijn denk ik 50 huisjes en er is helemaal niks te beleven. Ik ben hier alleen heen gegaan om de beroemde A'dam's Peak op te lopen. Dit is een mega grote berg waar een tempel bovenop staat en waar je een mooie zonsopkomst kan zien. Onderweg kwam ik in de bus een Duits meisje tegen en in de avond kwamen Carina en Danny ook. Samen met nog twee anderen zijn we om half 3 's nacht begonnen aan de 5200 treden omhoog. In drie uur zijn we naar boven gelopen en hebben we meteen droge kleren aangetrokken omdat je anders te snel afkoelt. Carina en ik kregen door alle inspanning echt een lachkick terwijl de andere toeristen zielig tegen elkaar aan zaten omdat ze het zo koud hadden :p De zonsopkomst stelde niks voor maar daar hadden we ons al op ingesteld, in het regenseizoen is het gewoon minder bijzonder. Het uitzicht nadat de zon op was gekomen was wel echt schitterend!! Je staat daar op het hoogste punt waardoor je heel ver kunt kijken en echt, wauw!! De hele ervaring en het omhoog lopen in het donker had ook wel wat, iets rustgevends terwijl je een enorme inspanning aan leveren bent. Daarna natuurlijk aan de weg naar beneden begonnen waarbij m'n benen als een idioot gingen trillen zodra ik stilstond, heel irritant :p Het was heel gezellig met de anderen en ik vond het jammer dat iedereen weer een andere kant op ging. Ik ben daarna aan de helse busritten naar Kandy begonnen met als troost dat ik uit het bloedzuiger gebied zou zijn maar dat is dus niet waar, ze zitten hier ook! Maar nu zit ik even lekker in het hostel met muziek op dit blogje te typen, even tijd voor mezelf en een beetje bijkomen :) en m'n benen rust geven want ik heb spierpijn als een malle!